♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

سلام
امشب می‌خواهم حرف‌های چندی با تو مهتاب آسمان زندگی‌ام بزنم که کمی با حرف‌های قبلی متفاوت است
ساعت 12 شب اول خردادماه سال 79 است، بر عکس شب‌های دیگر تقریبا حال مساعدی دارم
برای این می‌گویم تقریباً، چون کمی دوریت حالگیر است

جان دلم از تو می‌خواهم خوب گوش کنی و حرف‌های مرا سبک و سنگین کنی و هرکدام را که به نظرت با عقل جور است، اگر می‌خواهی قبول کنی و به کار گیری
با کمی مقدمه روضه‌ام را شروع می‌کنم

ما انسان‌ها روزی بر اثر عشقی به وجود می‌آییم، با مهر مادری در وجودش رشد می‌کنیم و شکل آدمی را می‌گیریم
بعد از 9 ماهی پا به این دنیا می‌گذاریم؛ دنیایی با هزار رنگ و هزار چهره، عقیده و هزار رفتار

اگر شانس داشته باشیم در خانواده‌ای به دنیا می‌آییم که در واقعیت زندگی می‌کنند و اگر نه، در خانواده‌ای به دنیا می‌آییم که کورکورانه زندگی می‌کنند، حالا این یعنی چه؟

منظورم از زندگی در واقعیت این است که هدف از خلق شدن و در راه خدا و برای رضای او و آخرت زندگی کردن را در نظر داشته باشند و قبول کرده باشند
خانواده‌های کور همان دنیاپرستان و کسانی هستند که فقط دنیا را قبول دارند
پس خوشا به حال ما که در خانواده‌های خداپرست به دنیا آمده‌ایم و باید شکرگزار باشیم
ما زندگی را در دامان مادر و پدر با مهر و محبت می‌گذرانیم و بزرگ می‌شویم
از آنها راه و رسم زندگی می‌آموزیم و این دفعه است که نوبت زندگی ما می‌رسد و باید برای شروع چیزهای زیادی را بدانیم

اینکه زندگی به چه دردی می‌خورد و چرا باید همسری بگیریم؟ چگونه همسری بگیریم؟ چگونه با او رفتار کنیم؟ حق و حقوق او چیست و اصلا همسرداری یعنی چه؟ من هرچه را که تجربه کرده و دارم و می‌دانم می‌نویسم

رفتار باید به‌گونه‌ای باشد که هرکس دوست دارد با او همان رفتار را داشته باشند، یعنی به قول امام حسین علیه السلام هرچه بر خود می‌پسندی برای دیگران هم بپسند، پس وقتی حرف حق زده می‌شود باید گوش کرد و به جان خرید. بدان که خوب بودنت مساوی خوب دیدنت است نسبت به هرکسی که می‌خواهد باشد

انسان برای هدفی زندگی می‌کند و آن رسیدن به سعادت است، یعنی کسی که می‌خواهد به سعادت خدایی برسد باید زندگی خدایی داشته باشد تا عاقبت بخیر باشد ان‌شاءالله
هرکس برای زندگی احتیاج به همدم و یار و یاوری دارد که او را در زندگی برای سعادت و خوشبختی دنیا و آخرت کمک‌یار باشد
پس می‌باید که در دنیا همسر و همراه خوبی داشت چه زن چه مرد می‌گویند در و تخته باید با هم جور دربیایند، یعنی هر کسی برای کسی ساخته شده است، چون عقیده‌ها و اخلاق‌ها فرق دارد

پس باید هر کسی همسری انتخاب کند که با او جور باشد، چون حرف یک عمر زندگی است و آخرت نیز با آن رقم می‌خورد
به قول قدیمی‌ها کبوتر با کبوتر، باز با باز همیشه از خدا می‌خواستم و می‌خواهم که همسری به من عطا کند که من را به خودش نزدیک‌تر کند نه اینکه با ازدواجم من از یاد خدا و درگاه او دور شوم و خدا را هزار مرتبه شکر می‌گویم که چنین گل سرخی را به من داد، چون صورت پرنورت را که نشان مهر خداست دوست دارم و امیدوارم مرا هر روز و هر ساعت به خدا بیشتر نزدیک کنی

به جان خودم قسم می‌خورم که تمام حرف‌هایم از روی صداقت و اعتقادم و خواسته وجودی‌ام است و هیچ‌گونه مکر و خودنمایی و دورویی در آن نیست
بیا زندگی را که برای سعادت است بر پایه گفتار سعادتمندان بسازیم و بدانیم که واقعا این دنیا فقط وسیله است و زندگی برای دنیای بعد است

همسرداری یعنی حسن خلق در زندگی و گذشت و صفا و مهر و احترام متقابل، چون رضایت خدا نیز در این است و دستور او نیز همین‌ها است
بعد از زندگی این دنیا به مرگ می‌رسیم، زمان جدایی البته جدایی چند ساعته یعنی یکی دیرتر و یکی زودتر
همه می‌میریم و به دنیای دیگر می‌رویم
بدان که آنجا نیز با همیم
اگر رضایت خدا را داشته باشیم، که رضایت خدا همان درست زندگی کردن ماست بر پایه دین خدایی
ان‌شاءا... که ما نیز از نیکبختان باشیم

این‌ها را گفتم تا بدانی که حقیقت چیست؟ نه اینکه فکر کنی من می‌گویم نمی‌دانی
نه، می‌گویم که بدانی که می‌دانم و کلا همسرداری یعنی حسن خلق در زندگی و گذشت و صفا و مهر و احترام متقابل
چون رضایت خدا نیز در این است و دستور او نیز همین‌ها است. یعنی بیا با هم خوب و خوش و عاشقانه زندگی کنیم و مشکلات این دنیا را به همین دنیا پس بدهیم و بگوییم که دنیا ارزش خراب کردن زندگی را ندارد، چون این دنیا در برابر آن دنیا هیچ است و قابل مقایسه نیست

اگر این‌گونه به زندگی نگاه کردیم، بدان که زندگی ما به زندگی علی(ع) و فاطمه(س) نزدیک می‌شود و با امید شفاعت آنها زندگی را می‌گذرانیم
به امید روزی که تمام انسان‌ها نیکبخت و عاقبت بخیر باشند، ان‌شاءالله
عزیزم در این چند صفحه جز حرف حقی که شنیده بودم چیز دیگری ننوشتم، ولی بدان که در این چند صفحه همه حرف‌ها را گفتم. تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل
پس واقع‌بین باش و مرا برای رضای خدا بخواه و کاری کن که من نیز تو را برای رضای او بخواهم

○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○

نامه شهید اقتدار، سیدرضا میرحسینی _ همکار شهید طهرانی‌مقدم _ به همسرش
اول خرداد ماه سال 79


*♥♥♥♥*♥♥♥♥*

نامه های عاشقانه | قسمت اول | شهید عباس دوران ◄

نامه های عاشقانه | قسمت دوم | محمدرضا ملک خواه ◄

نامه های عاشقانه | قسمت سوم | علی‌رضا اشرف گنجویی ◄

نامه های عاشقانه | قسمت چهارم | روح اللَّه خمینی ◄

نامه های عاشقانه | قسمت پنجم | محسن حججی ◄

نامه های عاشقانه | قسمت ششم | محمدرضا دستواره ◄

نامه های عاشقانه | قسمت هفتم | امین کریمی ◄

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

خوب یادم نیست چندساله بودم
تنها بخاطر دارم یک روز در هیاهوی این زندگی ناگهان به دو چشم مشکی و نافذ برخوردم که از آن به بعد آن دو تیله ی مشکی رنگ تمام دنیای من شدند
خوب به یاد دارم اولین بار که دیدمش با چشمان مشکیش و یک لبخند که از صورتش محو نمیشد خیره شد بهم و گفت
جانم بفرمایید؟

تا آن زمان از انسان های زیادی

"جانم بفرمایید"

شنیده بودم ولی انگار جنس این یکی فرق داشت
آنقدری ناب بود که وقتی شنیدم مانند مسخ شده ها چشم از او برنداشتم و با لکنت حرفمو گفتم

از آن روز زمان زیادی میگذرد
آنقدر زیاد که من در کوچه پس کوچه های این شهر بجای او چند تار موی سپید لابلای موهایی که حسرت انگشتان او به دلشان مانده یافتم

من دیگر هیچ جای این شهر را پیدا نکردم که بروم آنجا زل بزنم به جانانم و او به من از همان " جانم بفرمایید "های همیشگی اش تحویل بدهد و من بشوم شبیه دخترکی که شیرین ترین شراب دنیارا چشیده

من بزرگ شدم ؛ عوض شدم ؛ عاقل شدم اما عشق او نیز در وجودم بجای اینکه از بین برود با من قد کشید و هرروز بزرگ و بزرگ تر شد

هنوز به عادت آن روزهایم در دفترچه ای که لای ورقهایش گلبرگ گل سرخ است چوب خط میکشم برای دیدنش
آن زمان عاشق جاهای آرام بودم تا بنشینم و ساعتها بدون هیچ دغدغه ای به او فکر کنم اما امروز ساعتها در خیابان های شلوغ پرسه میزنم به امید پیدا کردن یک نگاه آشنا

آری چشمانش مشکیست ، همرنگ چشم هزاران نفری که هرروز از کنارم عبور میکنند اما چه کسی میتواند مانند او نگاهم کند؟

نمیدانم سرانجام قصه ی این عشق گم شده چه میشود؟
اما خوب میدانم روزی میرسد که دخترم از من میپرسد

مادر بنظرت عاشقانه ترین جمله ی دنیا چیست؟

و من با چشمانی به اشک نشسته میگویم
جانم بفرمایید؟
و او به اینهمه دیوانگی من میخندد

خوب میدانم روزی فراموشی هم که بگیرم
همه کسم را هم از یاد ببرم چیزی در اعماق وجودم فریاد میزند من کسی را دوست داشته ام

* ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ *
روزها از پی هم میگذشت پاییز برای من هر لحظه دلگیرتر می شد
از اون روزی که اونطور باهام برخورد کرد سعی کردم زیاد جلو چشمش نباشم تا یه خورده آروم بگیره

جلو پنجره اتاقش و تو کوچه و در خونشون که نمی تونستم برم اما چند دفه رفتم تو کوچه ای که مدرسش بود پشت انبوهی از درخت های کاج قایم میشدم و رفتنش رو تماشا میکردم

هر وقت که می دیدمش دل بیقرارم مثل یه توپ پر باد خودشو به قفسه سینم می کوبید
اگه یه روز نمی دیدمش تا روز بعد کلافه و بیتاب بودم تصمیم گرفتم براش نامه بنویسم ذوق عجیبی داشتم و سر از پا نمیشناختم

برگی از دفترم کندم اولین بارم بود داشتم نامه مینوشتم اون هم برای کسی که دوستش داشتم گیج بودم و نمیدونستم چی بنویسم چند خط نوشتم اما خط خطیش کردم بازم یه برگ دیگه کندم
خیلی ساده و صادقانه توش نوشتم از همون اول که دیدمش دلمو بهش دادم دیگه هم پسش نمیگیرم
ازش خواستم یکم با دلم راه بیاد یه سری حرفای قشنگ هم نوشتم که شاید فرجی بشه و دلش به رحم بیاد

گل سرخی از باغچه خونه دور از چشم مادرم کندم و پیش به سوی کوچه کاج ها از در مدرسه که اومد بیرون دیدمش ولی صبر کردم تا اطرافش یه خورده خلوت بشه و کوچه کاج هارو رد کنه دست و پام می لرزید هیجان کل وجودمو گرفته بود نفس عمیقی کشیدم و خودمو از پشت درخت غول پیکر کشیدم بیرون

داشت نزدیک میشد خدایا کمکم کن
بهم که رسید سلام کردم ولی اون بی توجه از کنارم گذشت پشت سرش آروم راه میرفتم

جواب سلام واجبه ها، با تو هستم خانم با عصبانیت روشو کرد سمتم

چیه؟ چی میگی؟

این برای شماست

►◄►◄►◄►◄►◄►◄►◄►◄►◄►◄
سلامی به گرمی پرتو آفتاب
به زلالی دریاچه آبهای نقره ای
به شکوه قصر درختان قوش و توس
و به لطافت گل سرخی که متیو همیشه دوست می داشت

دوستار شما آنه شرلی
دختری از سرزمین خیال
دختری که هیچ وقت نمیتونه با رنگ موهاش کنار بیاد
►◄►◄►◄►◄►◄►◄►◄►◄►◄►◄

○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○



بادبادک با آن که میداند زندگی اش به نخی بند است
بازهم در آسمان میرقصد و میخندد
بخند و نگران نباش بدان که نخ زندگی در دست خداست
زندگی باید کرد گاه با یک گل سرخ گاه با یک دل تنگ گاه باید رویید در پس یک باران گاه باید خندید بر غم بی پایان
زندگی باور می خواهد

آن هم از جنس امید هر کجا خسته شدی یا که پر غصه شدی ! تو بگو از ته دل
من خدا را دارم

○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○

♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪

از بابا پرسیدم بچه چه جوری میاد توی شکم مامانش؟

بابا کمی فکر کرد. بعد گفت بیا بریم توی حیاط

به حیاط رفتیم بابا یکی از بته های گل سرخ رو نشون داد و گفت

این بته اول یک تخم کوچیک بوده
بعد این تخم رو تو زمین کاشتیم
بعد بهش آب دادیم و بعد از مدتی بزرگ شد و حالا شده این بته بزرگ که می‌بینی

منم تخم تو رو توی شکم مامانت کاشتم و بعد تو آمدی

با دست کاشتی یا با بیلچه ؟

با یک جور بیلچه مخصوص

پای من آب هم دادی ؟

آره٬ آب هم دادم

با آب پاش دادی یا با شلنگ ؟

چرا عصبانی شده بود ؟ ولی من باید بدونم

با شلنگ پسرم

بابا٬ خودتون آب دادین یا مش رضا باغبون؟

برو گمشو پدر سوخته کره خر

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥


زندگی دوختن شادیهاست
وبه تن کردن پیراهن گلدار امید
زندگانی هنر هم نفسی با غمهاست
آری ذهن ما باغچه است
گل در آن باید کاشت
ور نکاری گل سرخ
علف هرز در آن می روید

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥


من دلم می خواهد
خانه ای داشته باشم پر دوست

کنج هر دیوارش
دوست هایم بنشینند آرام
گل بگو گل بشنو

هرکسی می خواهد
وارد خانه پر عشق و صفایم گردد
یک سبد بوی گل سرخ
به من هدیه کند

شرط وارد گشتن
شست و شوی دلهاست

شرط آن داشتن
یک دل بی رنگ و ریاست
بر درش برگ گلی می کوبم

روی آن با قلم سبز بهار
می نویسم ای یار
خانه ی ما اینجاست
تا که سهراب نپرسد دیگر

"خانه دوست کجاست؟ "

♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪

فریدون مشیری

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

آرزویم فقط این است زمان برگردد
تیرهایی که رهاشد به کمان برگردد

سالها منتظر سوت قطارم که کسی
باسلام و گل سرخ و چمدان برگردد

من نوشتم که تورا دوست ندارم ای کاش
نامه ام گم بشود، نامه رسان برگردد

روی تنهایی دنیا اگر افتاده به من
باید امروز ورقهای جهان برگردد

پیرمردی به غزلهای من ایمان آورد
به سفررفت و قسم خورد جوان برگردد

♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪

مهسا تیموری